onder één dak
fijn architectuur atelier en Anne-Valérie de Mûelenaere
Details
kessel-lo (leuven)
Kristof Briers (stabiliteit)
D&T construct (ruwbouw)
Aaron Casteels (dakwerken)
Luckx (buitenschrijnwerk)
D&T construct (ruwbouw)
Aaron Casteels (dakwerken)
Luckx (buitenschrijnwerk)
Het project is een herinterpretatie van de oorspronkelijke '60 woning tot een kleinschalige cohousing met twee open woningen, met behoud van oorspronkelijke karakter en respect voor bestaande architectuur.
Het project is een herinterpretatie van de oorspronkelijke '60 woning tot een kleinschalige cohousing met twee open woningen, met behoud van oorspronkelijke karakter en respect voor bestaande architectuur.
Het project kan een voorbeeld zijn hoe om te gaan met het patrimonium van overmaatse villa’s in de voorstedelijke context. De bewoners zijn er hierdoor in geslaagd om een unieke woning te vinden op een boogscheut van de stad.
Het project kon enkel tot stand komen door de visie, durf en uithoudingsvermogen van twee gezinnen om de gezamenlijke verbouwing en uitdaging aan te gaan. Voor ons verhaal zie ook hier: https://www.tijd.be/sabato/interieur/jaren-60-huis-vol-asbest-wordt-modernistische-cohousing/10473895.html
Het project kan een voorbeeld zijn hoe om te gaan met het patrimonium van overmaatse villa’s in de voorstedelijke context. De bewoners zijn er hierdoor in geslaagd om een unieke woning te vinden op een boogscheut van de stad.
Het project kon enkel tot stand komen door de visie, durf en uithoudingsvermogen van twee gezinnen om de gezamenlijke verbouwing en uitdaging aan te gaan. Voor ons verhaal zie ook hier: https://www.tijd.be/sabato/interieur/jaren-60-huis-vol-asbest-wordt-modernistische-cohousing/10473895.html
Enkel het staalskelet, de houten dakbalken en de draagvloeren bleven na de afbraak
overeind als een leeg canvas. De grootste uitdaging als ontwerpers lag er in om het
oorspronkelijke karakter te behouden ondanks de ingrijpende energetische renovatie.
De materiaalkeuze was hierbij essentieel. De staalstructuur werd blootgelegd in het
interieur en de losse volumes in de ruimte kregen elk een eigen uitgesproken identiteit: roze gevelmetselwerk, hoogglans lak, gerecupereerde gefineerde akoestische panelen.... De rest van de materialen werd relatief sober gehouden: polybeton, aluminium buitenschrijnwerk en de originele houten draagbalken.
Technieken: zonneboiler, vloerverwarming op gas (warmtepomp op termijn), fotovoltaïsche panelen, Loxone domotica, schakelaars in eigen ontwerp.
overeind als een leeg canvas. De grootste uitdaging als ontwerpers lag er in om het
oorspronkelijke karakter te behouden ondanks de ingrijpende energetische renovatie.
De materiaalkeuze was hierbij essentieel. De staalstructuur werd blootgelegd in het
interieur en de losse volumes in de ruimte kregen elk een eigen uitgesproken identiteit: roze gevelmetselwerk, hoogglans lak, gerecupereerde gefineerde akoestische panelen.... De rest van de materialen werd relatief sober gehouden: polybeton, aluminium buitenschrijnwerk en de originele houten draagbalken.
Technieken: zonneboiler, vloerverwarming op gas (warmtepomp op termijn), fotovoltaïsche panelen, Loxone domotica, schakelaars in eigen ontwerp.
Enerzijds kan het project een voorbeeld zijn hoe om te gaan met het patrimonium van overmaatse villa’s in de voorstedelijke context. De bewoners zijn er hierdoor in geslaagd om een unieke woning te vinden op een boogscheut van de stad.
Anderzijds is het een energetische ingrijpende renovatie, met behoud van het karakter van de bestaande woning. De woning is aangepast aan de hedendaagse normen, zonder in te boeten op de oorspronkelijke charme.
Anderzijds is het een energetische ingrijpende renovatie, met behoud van het karakter van de bestaande woning. De woning is aangepast aan de hedendaagse normen, zonder in te boeten op de oorspronkelijke charme.
In de jaren 60 werd het park tussen de Koetsweg en de Heideberg verkaveld in een
woonwijk. De royale villa die door architect Vranckx werd gebouwd voor een dokter en zijn
gezin, is vandaag overdreven groot. Twee jonge gezinnen verbouwden het pand tot een
kleinschalige cohousing waarbij inkomhal, kelder en prachtige parktuin gedeeld worden.
Door de ongebruikelijke typologie van twee identieke paviljoenen verbonden door een
glazen hal, leent het gebouw zich perfect voor een eenvoudige opdeling. Het opzet was om
twee aangename woningen te realiseren binnen een totaalontwerp. Ze ademen één sfeer
uit en zijn op elkaar ingespeeld, elk met hun eigen accenten en oriëntatie.
De compacte slaapkamers treden op als buffer tussen de straat en de leefruimtes. De natte
ruimtes en berging concentreren zich rond de binnentuin, zodat er voldoende buffer is
tussen de woningen. De leefruimtes openen zich zo maximaal naar het groen.
Om het ruimtegevoel van het open plan te behouden worden verschillende volumes in de
ruimte gezet. Als een reeks losse objecten die het plafond nèt niet raken. Af en toe kan je zo
dwars door de woning kijken.
woonwijk. De royale villa die door architect Vranckx werd gebouwd voor een dokter en zijn
gezin, is vandaag overdreven groot. Twee jonge gezinnen verbouwden het pand tot een
kleinschalige cohousing waarbij inkomhal, kelder en prachtige parktuin gedeeld worden.
Door de ongebruikelijke typologie van twee identieke paviljoenen verbonden door een
glazen hal, leent het gebouw zich perfect voor een eenvoudige opdeling. Het opzet was om
twee aangename woningen te realiseren binnen een totaalontwerp. Ze ademen één sfeer
uit en zijn op elkaar ingespeeld, elk met hun eigen accenten en oriëntatie.
De compacte slaapkamers treden op als buffer tussen de straat en de leefruimtes. De natte
ruimtes en berging concentreren zich rond de binnentuin, zodat er voldoende buffer is
tussen de woningen. De leefruimtes openen zich zo maximaal naar het groen.
Om het ruimtegevoel van het open plan te behouden worden verschillende volumes in de
ruimte gezet. Als een reeks losse objecten die het plafond nèt niet raken. Af en toe kan je zo
dwars door de woning kijken.
